Escale à Sète

Posted on Posted on: by Liesbeth Hoogaars

Elke twee jaar wordt er de “Escale à Sète” georganiseerd, het grote feest van de maritieme tradities. Dit jaar is het extra bijzonder omdat deze eerste Franse Mediterrane vissershaven 350 jaar bestaat. Afgelopen dinsdag kwamen de prachtigste boten van Frankrijk en de wereld vanuit Barcelona aan in Sète op zich op te maken voor zeven dagen feest.

escale a sete 009

En een feest is het,  gisterenochtend was in ieder geval al erg druk! Dat heeft natuurlijk ook te maken met het mooie weer (20 graden met een stralende zon) en het paasweekend. Op de radio raadden ze al aan om voor negen uur ’s ochtends in Sète te zijn, daar rustig je ontbijtje te nemen en vervolgens op je gemak langs de boten te struinen.

escale a sete 006

Negen uur haalden we niet helemaal, maar om tien uur hadden we nog een parkeerplek net buiten het centrum. Wel was ik verbaasd dat het zo vroeg al enorm druk was. Je kan verschillende traditionele boten van binnen bekijken en je kaartje hiervoor op internet kopen. Dat had ik braaf gedaan. Had er alleen geen rekening mee gehouden dat de wachtrijen al zo lang waren op dit tijdstip, dat we uiteindelijk alleen een kleine boot hebben bezocht waarvoor de rij niet zo lang was…

escale a sete 002

Maar naast het bezoeken van de traditionele boten staat er genoeg op het programma om je een dag te vermaken: prestigieuze bemanningsoptochten, koren met zeemansliederen, optochten, gratis activiteiten voor de kinderen, tentoonstellingen, heerlijk eten en drinken… Van de quai de la Savonnerie tot aan de Saint-Louis pier en van de kanalen tot aan de vismijn: het is groot feest op het Île Singulière!

escale a sete 009

De tip van de radio is in ieder geval nuttig, kom vroeg als je nog een beetje op je gemak wilt kunnen genieten van dit evenement. Wij reden om 12 uur terug naar huis en er stond een enorme file om Sète binnen te komen. Je kan buiten Sète parkeren en gebruik maken van de gratis navette vanaf de parkings op de route de Marseillan en Eaux-Blanches (vanaf Balaruc). Ook is het mogelijk om met de bootbus te gaan vanaf het station (parking Midi-Nord) en de parking van Mas Coulet. Deze bateaux bus gaat tot aan de oude haven (Vieux Port). Meer informatie vind je hier.

escale a sete 008

 

 

L’Auberge Provencale

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Na zo’n zes jaar wonen in Frankrijk worden we al echte fransen. Afgelopen zondag zijn we namelijk gaan lunchen “en famille”. Het weer was koud maar zonnig. Perfect voor een strandwandeling gecombineerd met lunch. In Valras-Plage zit tussen de vreetschuren een leuk restaurant: L’Auberge Provencale. We zijn hier ooit per ongeluk terecht gekomen en sindsdien gaan we altijd terug. De gerechten worden hier namelijk huisgemaakt. Dat is sinds kort een dingetje in Frankrijk. Omdat ze er hier ook achter zijn dat de kwaliteit van het eten in restaurants terugloopt en er vaak iets wordt opgepiept in de magnetron. Zo niet bij L’Auberge Provencale, er staat zelfs een speciaal logo bij de gerechten die ter plekke worden bereidt. Wat dus bij de meeste gerechten op de kaart is.

Te beginnen bij het apéritif. Onze tip is om een sangria blanche te bestellen. Winter of zomer, dit is een erg lekker begin van de maaltijd. Na de winterstop wordt deze geserveerd in een enorme beker, wat de feestvreugde alleen maar verhoogd.

De winterstop is ook gebruikt om de kaart wat aan te passen. Ze serveren al een menu voor 16,90 euro. En daar stond toevallig precies op wat ik sowieso wilde bestellen: vooraf een caesar salad, gevolgd door een plancha de chipirones (kleine inktvissen). Dit alles vergezeld door een gegrilde aubergine en een heerlijke wortelpuree. W. droomde het hele weekend al van een entrecôte – frites, die keus was dus ook gemakkelijk. Moeilijk om er een beetje leuke foto’s van te maken, maar om een idee te geven:

Voor de kindjes bestelden we uiteraard het kindermenu. De jongens wilden nuggets – frites. Erg standaard, maar door de manier van serveren toch leuk. Ons meisje houdt van mossels en die stonden ook op het kindermenu. Een enorm bord met moules – frites hield haar wel even bezig.

Als we nog plek hebben, bestellen we voor het dessert profiteroles: soesjes gevuld met ijs en overgoten met chocoladesaus. Daar was helaas geen ruimte meer voor. Dus nam ik als afsluiting een simpel, maar lekker, toetje: ananas met caramelsaus.  Ook weer geserveerd in zo’n enorme beker. W. had een tiramisu, die wel eens lekkerder heeft gesmaakt. De kindjes hadden een ijsje met slagroom en smarties bij hun menu.

Al met al een heerlijke afsluiting van de vakantie (kindjes hebben net twee weken vakantie gehad). Als je hier ook eens wil eten, kun je het best reserveren van tevoren. Zeker in de zomer en dus met de zondagslunch wil het er druk zijn.

L’Auberge Provencale
15 Allée Charles de Gaulle
34350 Valras-Plage
tel: 04 67 32 03 50

Groentetaart met ricotta en pesto

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Met kerst en oud en nieuw waren we in Nederland. Heerlijk om weer even bij vrienden en familie te zijn. Lekker samen eten en drinken, helemaal gezellig. En met dat gure weer ook knus. Was even vergeten hoe het was om tegen windkracht 10 te fietsen… Schoonzus had gevraagd om een groentetaart voor het Baronnen kerstfeest te maken. Bedacht me dat ik dat niet zomaar met een ordinaire quiche kon aankomen. Maar wat dan wel??? In de gîte had een gast een Jamie Oliver kookblad achter gelaten en hierin stond een te simpele groentetaart. Met rood en groen, goed voor de kerstsfeer. In alle haast van het pakken en huis spik en span achter laten voor de huizenruilers, snel dit recept in de tas gedaan. En zowaar, het was erg lekker. Zo lekker dat ie gewoon op herhaling ging tijdens het oud en nieuw diner! Hier het recept, van Jamie dus, maar wel zelf even pesto maken :).

Ingrediënten:

  • 1 rol bladerdeeg (nu ook in Nederland te krijgen, hoezee! Van Tante Fanny, ik heb ‘m bij Marqt gevonden)
  • 200 gram groene asperges, harde onderkant eraf
  • 1 el extra vergine olijfolie
  • 250 gram ricotta
  • 75 gram geraspte parmezaan
  • 220 gram gehalveerde kerstomaten
  • 1 geklopt ei
  • handvol basilicumblaadjes

Voor de pesto:

  • handvol pijnboompitten (of amandelen zonder vel, gaat ook prima)
  • bos verse basilicum
  • grote teen knoflook
  • zo’n bakje parmezaanse kaasschaafsels
  • lekkere olijfolie (extra vierge liefst)

Bereiden:
Maak als eerste de pesto. Doe alle ingrediënten in een kom en giet er zoveel olijfolie bij dat het net niet onder staat (beetje op gevoel, het moet een mooie pasta worden, maar niet te vloeibaar). Staafmixer erop, et voilà!

Voor de taart verwarm je de oven voor op 200 graden. Leg het bladerdeeg op een met bakpapier beklede bakplaat en maak rondom een inkeping op 2 cm van de rand. Jamie Oliver maakte een rechthoekige taart, maar ik heb het simpel gehouden en ‘m gewoon rond gemaakt. Wel zo makkelijk, hoef je de rol bladerdeeg alleen maar uit te rollen. Gril de asperges in een grilpan met een beetje olie, ca 2 minuten, en houdt ze apart. Verdeel de ricotta over de deegbodem, strooi de parmezaan erover en verdeel hier weer de pesto over. Leg de asperges en kerstomaatjes erop in een mooi patroontje, leef je uit. Bestrijk de rand met het geklopte ei en bak de taart in 20 tot 25 minuten gaar. De deegrand moet goudbruin en lichtjes opgebold zijn. Serveer de taart warm met andere (vega) gerechten of een salade.

Het resultaat:

Galette des rois

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Vandaag is het driekoningen, iets waar je in Frankrijk niet voorbij aan kunt gaan. Bij de meeste bakkers zie je nu namelijk de “galettes des rois”: een overheerlijk bladerdeeg taartje, gevuld met appel of amandelspijs. Hier in het zuiden zie ik ook een andere variant, een soort van brioche met suiker en vruchtjes. Ze worden tijdens de hele maand januari verkocht, maar vandaag tijdens l’Épiphanie natuurlijk het meest.

Nu gaat het ons, en vooral de kinderen, niet om die galette zelf, maar om de “fève” die erin verstopt zit. Degene die het stuk met de fève heeft, is namelijk de koning. Of koningin natuurlijk. Zo’n fève is een ieniemienie klein beeldje. De klassieke fèves bestaan uit de beeldjes zoals je die ziet in kerststalletjes. Jezus, Maria, Jozef, de herders, schapen, et cetera. Daarnaast heb je fèves in allerlei soorten en kun je hele collecties sparen. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is een fève van. Onze bakker is erg druk met het uitzoeken van deze collecties. Ze vertelde me een aantal weken geleden trots wat het geworden was. Gelukkig kun je de beeldjes ook los kopen, anders zou je elke keer zo’n enorme galette des rois moeten verorberen. Net nu de goeie voornemens van het nieuwe jaar zijn begonnen…

De traditie van een boon verstoppen (dat betekent “fève” namelijk), kende ik al. Vroeger maakte mijn moeder met Driekoningen een appelschaal, een warme vanille pudding met appels en rozijnen. De eerste keer verstopte ze hier een droge boon in, even vergeten dat die zacht werd van de hete appelschaal. We hebben ons die Driekoningen ongans gegeten aan de pudding, en niemand had de boon. Dan kun je er toch maar beter een porseleinen fève in stoppen!

Hier in Frankrijk is de traditie iets anders. De galette des rois eet je uiteraard ook met meerdere mensen. Als er kinderen zijn, dan gaat de jongste van hen onder de tafel zitten en zegt welk stuk voor wie is. Degene die de fève heeft, is dus de roi of de reine en krijgt de kroon. Die wordt bij de galette des rois gegeven, een gouden kroon van karton. De roi of reine brengt de volgende keer de galette des rois mee. Als wij vroeger de boon hadden gevonden, mocht je de volgende dag kiezen wat we zouden eten. Aangezien ik deze traditie ook leuk vind, maak ik er een combinatie van. Onze jongste zat vandaag tijdens de lunch dus onder de tafel en zei haar oudste broer aan wie hij het stuk galette mocht geven. Dit jaar had de oudste geluk en was vandaag de koning. En mocht hij dus kiezen wat we aten: hamburgers. Overmorgen is hij jarig, dan mag hij weer kiezen wat we eten. Groot onrecht dus volgens de twee kleintjes.

Daarom had ik er bij de tweede ronde van de galette (hij was nog niet op) drie los gekochte fèves in gedaan, zodat iedereen een fève had. De bakker had namelijk ook super leuke Calimero fèves. Ik denk dat ik morgen nog even terug ga om er voor mezelf ook één te kopen… Lang geleden dat dit me overkomt. In onze eerste jaren in Frankrijk had de bakker namelijk circus fèves. Inclusief een porseleinen circus arena. Alleen was die niet te koop. Na  in mijn allerbeste Frans gevraagd te hebben of het wellicht heel misschien mogelijk was deze circus arena te kopen, kreeg ik hem op 1 februari. Hij prijkt nu nog steeds op onze afzuigkap!

Féeries de Noël in Narbonne

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Nadat we Sinterklaas zoveel mogelijk aanwezig hebben laten zijn in Frankrijk, is het nu dan toch echt tijd voor Kerstmis. Om alvast in de stemming te komen, zijn we van het weekend naar les Féeries de Noël in Narbonne geweest. Ok, het is niet de kerstmarkt van Straatsburg (waar we vier jaar in de buurt hebben gewoond), maar het zag er toch wonderschoon uit.

Sinds de werkzaamheden aan de Cours Mirabeau en Cours de la République in Narbonne klaar zijn, heeft het hart van de stad een heel nieuw gezicht gekregen. De kades van het Canal de la Robine worden tijdens de kerstmarkt gebruikt door stalletjes aan de ene kant (Cours de la République) en een kermis aan de andere kant (Cours Mirabeau). De kerstkraampjes verkopen voornamelijk eten, drinken en decoraties, er is zelfs een verdwaalde Sinterklaas te zien. Langs de terrasjes van wat restaurants waar mensen buiten (het blijft het zuiden natuurlijk) aan de wijn en hapjes zitten, flaneer je zo naar het Place de l’Hôtel de Ville.

En daar is het helemaal feest. Op het hele plein staan enorme kerstbomen met in het midden een paar grote plastic bollen waarin verschillende kersttafereeltjes te zien zijn. Nu sneeuwt het hier niet zo heel erg vaak, maar door de witte lucht, witte kerstbomen en nepsneeuw kwam je toch in winterse sferen.

Op de Cour de la Madeleine staat de iglo van Père Noël, met daarin een verklede man die zich voordoet als de kerstman. Je zou voor minder van je geloof in de kerstman afvallen… Onze kinderen trapten er niet in in ieder geval. Terwijl ze alle drie nog heilig in Sinterklaas geloven, zelfs de oudste van bijna 9 jaar. En de echte kerstman? Die zat op de Noordpool natuurlijk!

 

Jutten na de storm

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Sinds donderdag is de zon even ver te zoeken in het zuiden van Frankrijk. Bij ons begon het rond 3 uur ’s nachts met bakken regen, onweer en harde wind. We hebben op onze slaapkamer een Velux raam boven ons hoofd, waar de bliksem goed te zien was. Ondertussen stroomde het water langs de balken naar binnen. Op onze slaapkamer, de overloop en in de slaapkamer van de oudste. Uitgerekend hij slaapt in een hoogslaper, precies daar waar het water naar beneden kwam. De nacht ervoor had het ook al gelekt, dus we hadden zijn matras al op de grond liggen gelukkig. Een voor een kwamen de kleintjes naar het grote bed, het klonk dan ook erg indrukwekkend met al die donder en regen. Rond half zes weer in slaap gevallen.

Béziers (foto: Guillaume Ehl)

De volgende ochtend (nou ja, anderhalf uur later dus) de schade beneden bekeken. Garage stond behoorlijk blank, net als de cour, waar ook de halve boom van de buren op was gewaaid. De gîte stond gelukkig alleen blank bij de voordeur. Door die enorme regenbuien zijn de voordeur (ca 150 jaar oud) en de garagedeur helemaal ontzet. We krijgen ze met moeite dicht, hoop dat dit weer bijtrekt.

Inmiddels was het weer een beetje droog, dus de kinderen naar school gebracht. Heel stoer met de fiets, het zou namelijk wel druk zijn bij school met allemaal auto’s. Leek me makkelijker om de kindjes snel op de fiets te brengen. Dom. Heel dom. Want uiteraard waren we de straat net uit toen het weer begon te hozen. Eindelijk kon ik de tekst van mijn moeder herhalen: “Kom op jongens, we zijn niet van suiker”. Maar nat tot op het bot waren we wel. Kreeg ook bijzondere blikken van de Fransen, die me veel ‘courage’ wensten…

Weer thuis was ik goed en wel aan het werk, toen het opnieuw met bakken uit de lucht kwam vallen. Stroom viel uit en op de cour viel een waterval vanaf het dak, die alles onder zette. Ongelofelijk wat een water! Toen ik de kindjes uit school moest halen, was het weer droog, maar deze keer toch maar de auto gepakt. Beter, want uiteraard begon het weer te hozen. Fietsjes in de auto geladen, samen met de weer natte kindjes, en snel naar huis. Dochter gaf me een briefje waarop vriendelijk werd verzocht de kindjes thuis te houden in de middag. Zo begon het weekend al wat eerder. Heb wel nog even boodschappen gedaan en een voorraadje ingeslagen. Je weet maar nooit, er hing zo’n dreigende sfeer… Onderweg passeerde ik de Orb, die ik nog niet eerder zo woest gezien had.

Gisteren waren uiteraard alle sporten afgelast. En vandaag besloten we naar buiten te gaan om te kijken hoe de wereld er buiten Cazouls uit zag. Op het nieuws hadden we natuurlijk gehoord van de mini tornado in Sérignan en Nissan lez Ensérune. Ook was de Orb buiten zijn oevers getreden, waar vooral Bédarieux veel last van had. Vandaag reden we naar Béziers, waar het water gelukkig weer gezakt was. Er waren nog wel wat wegen afgezet omdat het water op de weg stond. En je zag natuurlijk de sporen van de storm.

Na Béziers wilden we nog even uitwaaien op het strand. Ik was benieuwd of we naar Valras plage konden rijden, maar de weg was niet afgezet. Wel zag je dat er ontzettend veel overlast was geweest. Eenmaal bij het strand aangekomen waren we stomverbaasd. Het hele strand lag vol met takken! Overal waar je keek lag hout, soms zelfs halve bomen met wortel en al. De speeltoestellen waren ook helemaal door elkaar geschud en waren behoorlijk beschadigd. Indrukwekkend om te zien.

Er waren aardig wat mensen op het strand. Wij probeerden ook een soort van strandwandeling te maken. Niet echt mogelijk door al die takken. Dus zijn we aan het jutten gegaan. De storm heeft natuurlijk erg veel overlast veroorzaakt, maar het is wel perfect om te jutten. We hebben een paar hele mooie schatten mee naar huis genomen.

Pompoen-kastanjesoep

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Het is al volop herfst, ook al zijn de temperaturen er hier nog niet naar. We hebben een prachtige nazomer, zelfs deze week hebben we nog buiten kunnen lunchen. Toch zijn er overal pompoenen in allerlei soorten en maten te verkrijgen. Tijd voor een herstig soepje, met pompoen dus en kastanjes.

Ingrediënten:

  • boter of olijfolie
  • 1 grote ui, gesnipperd
  • 2 teentjes knoflook, geperst
  • 2 bouillonblokjes (groente of kip)
  • potje/blikje gekookte kastanjes, ca 200 gr
  • 1 butternut of stuk pompoen
  • handje verse salie
  • bakje spekjes, gebakken

Bereiden:
Fruit de ui en knoflook in de boter of olijfolie. Voeg de in stukken gesneden pompoen toe, even bakken. Doe er zoveel water bij zodat het geheel net onder staat. Als het water kookt, voeg je de bouillonblokjes toe en naar smaak peper en zout (snufje nootmuskaat kan er ook bij). Laat ongeveer 20 minuten koken, voeg er dan de kastanjes bij en kook die nog zo’n 5 minuten mee. Voeg de salieblaadjes toe, pureer het geheel tot een soep. Serveer in grote kommen met een lepel mascarpone, nog wat salieblaadjes en de gebakken spekjes.

Het Resultaat:

Madeleines

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Wat is er nu een franser cakeje dan een madeleine? Tot nu heb ik ze nog niet eerder gemaakt, terwijl het dus hartstikke simpel is. Zelf met een frivool framboosje, een kind doet de was. Dit recept is van Rachel Khoo en normaal gebruik je dus een madeleine vorm. Alleen heb ik die (nog) niet, maar het gaat ook prima met een andere vorm voor kleine cakejes. Het recept heb ik een beetje aangepast. En de citroencrème heb ik, heel lui, niet zelf gemaakt. Dat is voor een andere keer (lijkt me namelijk wel moeilijk). Allez, on y va:

Ingrediënten:

  • 3 eieren
  • 130 gr suiker
  • 200 gr zelfrijzend bakmeel
  • fijngeraspte schil van 1 onbehandelde citroen
  • 80 ml melk
  • 200 gr boter, gesmolten en afgekoeld
  • bakje frambozen
  • poedersuiker, om te bestrooien

Bereiden:
Begin met het smelten van de boter, zodat het al wat af kan koelen. Klop eieren en suiker tot een lichte, schuimige massa. Voeg de melk toe aan de enigszins afgekoelde boter en voeg dit mengsel aan het eier/suiker mengsel toe. Spatel hier de bloem met citroenschilletjes voorzichtig doorheen. Dek de kom af met plastic en zet het enkele uren of zelfs een hele nacht in de koelkast. Het beslag kan je dus al eerder maken omdat madeleines het best op het laatste moment worden gebakken. Vers uit de oven smaken ze het lekkerst!

Verwarm de oven voor op 190 graden. Beboter de madeleine vorm en doe een volle eetlepel beslag in elke holte. Druk hierna een framboos per holte in het beslag. Doe de bakplaat 5 minuten in de oven (heb het zelf wat langer gedaan omdat ik dus andere vormpjes had) en zet de oven vervolgens 1 minuut uit (hierdoor krijgen de madeleines schijnbaar hun kenmerkende bolling). Laat de madeleines even afkoelen. Als je citroencrème wilt gebruiken, kun je dat na het afkoelen in de madeleine spuiten, ongeveer een theelepel per madeleine. Het recept zegt dat je hiermee 24 madeleines kunt bakken, ik haalde er 12 kleine cakejes uit, ook met een volle eetlepel beslag. Bestrooi eventueel met wat poedersuiker en serveer direct.

Het resultaat:

Saint-Laurent-le-Minier, Cascade de la Vis

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Dit jaar hebben we een ontzettend mooie nazomer. Vandaar dat we in september nog dit uitstapje naar la Cascade de la Vis bij Saint-Laurent-le-Minier hebben gemaakt. We kwamen hier eigenlijk per ongeluk, omdat ik voor Cornelia rent-a-duck een bruiloft had waarbij ik een 2CV ter plaatse zou brengen. Helemaal niet erg, omdat het in de buurt van deze mooie plek was. En niet ver van le Cirque de Navacelles, een natuurfenomeen in de Languedoc wat ik al lang erg graag wilde zien.

Saint-Laurent-le-Minier is zo’n anderhalf uur vanaf Gîte Baron via een prachtige route. Onderweg kom je langs andere hoogtepunten van de Languedoc, zoals bijvoorbeeld le Pont du Diable en een van de mooiste dorpen van Frankrijk: Saint-Guilhem-le-Désert. Vreemd genoeg rijden we zelf meestal de andere kant op, terwijl het hier dus ook ontzettend mooi is.

We hadden in ieder geval nog nooit van de rivier de Vis gehoord. Deze ontspringt bij de Col de l’Homme-Mort in de Gard en mond een kleine 60 kilometer verder uit in de rivier de l’Hérault. Onderweg verandert de rivier in een prachtige kloof: de Gorges de la Vis en komt uiteindelijk uit in Saint-Laurent-le-Minier.

Omdat het september was toen wij er waren, waren de meeste toeristen al weg en zaten er voornamelijk lokale mensen. Jammer genoeg hadden we niet veel tijd omdat de 2CV moest worden opgehaald, maar genoeg tijd voor een kleine plons in de rivier. Erg spectaculair met die watervallen op de achtergrond en stroomversnellingen in de rivier!

Het Cirque de Navacelles ligt ook op anderhalf uur van Gîte Baron. Het is een ecologisch en geologisch wonder in de vorm van een groot keteldal, aan de zuidelijke rand van het Centraal Massief. Zo’n 3 miljoen jaar geleden werd dit dal door glaciale erosie gevormd. Een oude bocht van de rivier de Vis heeft het dal in het kalksteen van de Causses uitgesleten wat het de vorm van een hoefijzermeer gaf. Inmiddels is de loop van de Vis verplaatst. Wij zijn naar les Belvédères de Blandas gegaan, dit staat prima aangegeven. Hier is een grote parkeerplaats, restaurant, Maison du Site met winkeltje en informatie. We hebben het Cirque de Navacelles nu gecombineerd met la Cascade de la Vis in Saint-Laurent-le-Minier, maar het zijn allebei zo’n bijzondere plekken dat je er met gemak een dag per locatie kan doorbrengen. Voor herhaling vatbaar in ieder geval!

Aquarium Mare Nostrum in Montpellier

Posted on Posted on: | Updated: by Bart

Nog een favoriet uitje in Montpellier is het Aquarium Mare Nostrum. Elk jaar gaan we er wel een keer naar toe. Voor de kindjes, maar ik vind het zelf ook altijd leuk. Ideaal als het eens wat minder weer is, of juist heel heet. We zijn al naar redelijk wat aquaria geweest, deze hoort zeker bij de mooiste.

Het is gelegen buiten Montpellier, bij het grote centre commercial Odysseum. Voordeel is dat er genoeg parkeerplek is, de eerste twee uur is gratis. Tip: parkeer je auto gratis bij Ikea en loop het stuk naar het aquarium als je denkt langer dan twee uur te blijven.

Vanaf de buitenkant ziet het er weinig inspirerend uit, maar eenmaal binnen kom je in een prachtige onderwaterwereld. Je volgt de route en komt langs de verschillende wereldzeeën met hun inwoners. En dat erg mooi vormgegeven. Via de Mediterranée kom je bij een enorm hoog aquarium terecht. Hier kun je echte haaien, roggen en andere grote vissen bewonderen. Vervolgens doe je ook nog Zuid Afrika, Oceanië en een tropisch regenwoud aan.

Niet alleen de vissen en andere waterdieren zijn mooi om naar te kijken, voor de kinderen zijn er ook genoeg andere dingen te doen. Zo kom je op een boot in zwaar weer terecht. En in het station Abysses waan je je een echte onderzoeker op 3782 meter onder water. Er is ook een educatief gedeelte waar je van alles te weten komt over de zee en allerlei waterdieren. Als je geluk hebt, mag je zelfs een zeester of zee-egel vasthouden.

Meer informatie over Mare Nostrum vind je hier. Op de site staat dat een bezoek zo’n 2,5 uur duurt. Die tijd heb je zeker wel nodig om alles te ontdekken!