Sinds donderdag is de zon even ver te zoeken in het zuiden van Frankrijk. Bij ons begon het rond 3 uur ’s nachts met bakken regen, onweer en harde wind. We hebben op onze slaapkamer een Velux raam boven ons hoofd, waar de bliksem goed te zien was. Ondertussen stroomde het water langs de balken naar binnen. Op onze slaapkamer, de overloop en in de slaapkamer van de oudste. Uitgerekend hij slaapt in een hoogslaper, precies daar waar het water naar beneden kwam. De nacht ervoor had het ook al gelekt, dus we hadden zijn matras al op de grond liggen gelukkig. Een voor een kwamen de kleintjes naar het grote bed, het klonk dan ook erg indrukwekkend met al die donder en regen. Rond half zes weer in slaap gevallen.
De volgende ochtend (nou ja, anderhalf uur later dus) de schade beneden bekeken. Garage stond behoorlijk blank, net als de cour, waar ook de halve boom van de buren op was gewaaid. De gîte stond gelukkig alleen blank bij de voordeur. Door die enorme regenbuien zijn de voordeur (ca 150 jaar oud) en de garagedeur helemaal ontzet. We krijgen ze met moeite dicht, hoop dat dit weer bijtrekt.
Inmiddels was het weer een beetje droog, dus de kinderen naar school gebracht. Heel stoer met de fiets, het zou namelijk wel druk zijn bij school met allemaal auto’s. Leek me makkelijker om de kindjes snel op de fiets te brengen. Dom. Heel dom. Want uiteraard waren we de straat net uit toen het weer begon te hozen. Eindelijk kon ik de tekst van mijn moeder herhalen: “Kom op jongens, we zijn niet van suiker”. Maar nat tot op het bot waren we wel. Kreeg ook bijzondere blikken van de Fransen, die me veel ‘courage’ wensten…
Weer thuis was ik goed en wel aan het werk, toen het opnieuw met bakken uit de lucht kwam vallen. Stroom viel uit en op de cour viel een waterval vanaf het dak, die alles onder zette. Ongelofelijk wat een water! Toen ik de kindjes uit school moest halen, was het weer droog, maar deze keer toch maar de auto gepakt. Beter, want uiteraard begon het weer te hozen. Fietsjes in de auto geladen, samen met de weer natte kindjes, en snel naar huis. Dochter gaf me een briefje waarop vriendelijk werd verzocht de kindjes thuis te houden in de middag. Zo begon het weekend al wat eerder. Heb wel nog even boodschappen gedaan en een voorraadje ingeslagen. Je weet maar nooit, er hing zo’n dreigende sfeer… Onderweg passeerde ik de Orb, die ik nog niet eerder zo woest gezien had.
Gisteren waren uiteraard alle sporten afgelast. En vandaag besloten we naar buiten te gaan om te kijken hoe de wereld er buiten Cazouls uit zag. Op het nieuws hadden we natuurlijk gehoord van de mini tornado in Sérignan en Nissan lez Ensérune. Ook was de Orb buiten zijn oevers getreden, waar vooral Bédarieux veel last van had. Vandaag reden we naar Béziers, waar het water gelukkig weer gezakt was. Er waren nog wel wat wegen afgezet omdat het water op de weg stond. En je zag natuurlijk de sporen van de storm.
Na Béziers wilden we nog even uitwaaien op het strand. Ik was benieuwd of we naar Valras plage konden rijden, maar de weg was niet afgezet. Wel zag je dat er ontzettend veel overlast was geweest. Eenmaal bij het strand aangekomen waren we stomverbaasd. Het hele strand lag vol met takken! Overal waar je keek lag hout, soms zelfs halve bomen met wortel en al. De speeltoestellen waren ook helemaal door elkaar geschud en waren behoorlijk beschadigd. Indrukwekkend om te zien.
Er waren aardig wat mensen op het strand. Wij probeerden ook een soort van strandwandeling te maken. Niet echt mogelijk door al die takken. Dus zijn we aan het jutten gegaan. De storm heeft natuurlijk erg veel overlast veroorzaakt, maar het is wel perfect om te jutten. We hebben een paar hele mooie schatten mee naar huis genomen.
Geef een antwoord