Vandaag zijn we naar het feest van Saint Louis in Sète gegaan, een jaarlijks festijn waar je ‘joutes’ kunt aanschouwen. Dit zijn spectaculaire steekspelen die al sinds 1666 worden gehouden rond 25 augustus. Er zijn verschillende niveaus te zien, op de maandag van Saint Louis spelen de zwaargewichten. Vandaag was daardoor misschien minder spectaculair omdat de juniors en moyens speelden, maar we hebben ons toch goed vermaakt. De ‘joutes’ zijn in ieder geval meer dan een traditie, folklore en een sport. Het weerspiegelt de ziel van de inwoners van Sète.
De watersteekspelen zijn een traditie van Languedoc die dateren uit de 17e eeuw. Sète organiseerde haar eerste ‘joutes’ op 29 juli 1666 tijdens het feest voor de oprichting van de haven, die bij de werken van het Canal du Midi hoorde.
Tijdens de toernooien van de 18de eeuw namen de getrouwde mannen het op tegen de jonge vrijgezellen. Rood was de kleur van de getrouwde mannen, blauw de kleur van de vrijgezellen. Aan de kleuren van de kleren, boten en lansen kon je zien tot welke groep de mannen behoorden. Veel van deze tradities zie je tot op de dag van vandaag nog terug.
De boten worden onder leiding van een ervaren stuurman bemand door tien roeiers, voornamelijk sterke vissers. Het toernooi begint met een ‘passe d’honeur’, een begroeting van de spelers waarbij ze hun lans laten zien en elkaar een hand geven bij het kruisen van de boten.
Als het gevecht begint, hoor je het traditionele lied van de ‘joutes’, gespeeld door een hobo en een trommel die vooraan op de boot zitten. Op de tribunes zitten fanfares die het publiek ook met traditionele muziek opwarmen, zodat de spelers goed aangemoedigd worden.
Er is een heel reglement, wat ik hier nu niet zo uit kan leggen (ook omdat ik er zelf weinig van snap), maar het doel van een ‘passe’ is om de tegenstander vanaf de ’tintaine’ (bootplatform, het uitstekende stuk als het ware) met een lans in het water te duwen. De lans heeft een ijzeren punt, wat volgens mij best hard aan kan komen als je naar dit schild kijkt… Degene die in het water valt, wordt opgevolgd door een andere speler uit de boot. Degene die gewonnen heeft, mag blijven staan, net zolang totdat hij ook in het water valt. De winnaar van het Saint Louis toernooi krijgt eeuwige roem doordat zijn naam gegraveerd wordt op een schild in het Paul Valéry museum.
Al met al een erg leuke dag vol lokale folklore. De kindjes vonden het ook erg spannend en wilden nog helemaal niet naar huis!
